Unutmak "yazık" olur diye
Boşluğunda hiç tutunmadan düşüyorum gönüllü...
Kendimi duymuyorum nicedir
Bu suskunluk senden sonra en sevdiğim...
Sadece benim....
Gölgeler arasından izliyorum insanları sadece suretlerden ibaret sanki herkes.
Öylesine bir boşvermişlik sarmış aslımı.
"Yüreğin sahipsizdi emanet bende gözüm gibi bakıyorum ona" demiştin
Gözlerini aradım yüreğimi bulmak için
Bulamadım...
Yüzüme çarptığın kapılarda sessizliğine karışmış.
Dört kapı bir çift göz iki yürek.....
Bir sensizlik bin sessizlik...
Hepsi bu....
aç kapıları
bende sahipsiz izlerin kaldı...
En sancılı mavilerden geçtim buz gibiydi dokunamadım
Siyaha gülümsedim beni sevsin diye
Senin gibi...
Avuçlarımda bir parça sen kalmış
Parmaklarıma küstüm bu "bir parça" için..
Masallarım koşarken düşen bir çocuk gibi
Epeydir yaralı dizleri yüzünde masum bir çamur...
Öyle derin bakma aynaya saklanamıyorum içime
İçim dışım sen doluyor
yüreğimde çiçek açıyor
gözlerimde yaz yağmuru
Ruhumla yüzleşemiyorum..
"Kapat gözlerini çözülüyorum......."
Gittin herşey bitti...
Birşeye ağladım ben: Canıma...
Nehirlerce kanadım kör oldum sağır oldum
Görmedim duymadım belki ama dilini kesemedim aşkın
Şimdi sessizliğin hangi harfindesin?
Bilmediğim bu alfabede hangi heceden sormalıyım seni?
ellerim siyah bir gece
yüzümün coğrafyasında binbir deprem
enkazda mı kaldı
şefkatinin izi
Söylesene
E N S E V M E D İ Ğ İ N Y A L A N I N K A D A R B İ L E
Ö Z L E M E D İ N M İ
B E N İ?
Konu: Bu suskunluk senden sonra en sevdiğim 
Paz Mart 07, 2010 9:23 am